Bekymringslaus.....

Natursti i skogen, med Elias og Lukas. Nydeleg og bekymringslaust.

No er det berre dagar igjen av masterhelvetet.. Eg gler meg soooo sanselaust til den perioden her er over. Eg skal aldri, aldri, aldri, aldri ta noke videre- eller etterutdanning. Det her helde lenge for meg!!!

No skal vi berre gutse på dei siste dagane, og håpe at det går... Høhø. 

Og ja, eg er klar over at det er 17.mai idag.. Who gives a rats ass??? Eg ekje soo begeistra for svære folkemengder, bunad, pølser og is, so det ekje noke stort tap å sitte inne og skrive idag.... Høh.. HØHØHØ!!!!!

Faen. Rett og slett FAEN!

Jada. Det gikk som det måtte gå. Veilederen vår tvila på at vi klara å levere i tide. Ågudihimmelenegklikkaaaaa...! Skal til oslo på fredag og legge en kriseplan, for vi MÅ, SKAL OG VIL levere no i mai. Tanken på å ha det hengande over meg eit halvt år til gir meg skjelvingar og brekningsfornemmelsar.. ORKA det berre ikkje...

Har gått i ein depresjonsdøs i heile dag, det føles som om alt har rakna det siste døgnet. Men, når eg tenke meg om so e det jo ikkje soooooooo big deal. Det e berre ei oppgåve. Mange må utsette levering. Det e berre det at eg VIL ikkje det... Åååeee....

får gi det en sjanse.... En siste innspurt. Går det ikkje, så går det ikkje. Det e jo igrunn det alle spådde.. Og eg har lyst å motbevise det.. Så.. Here goes nothing. Absofuckinglutely NOTHING.

Lykke til.